“แพ้” หรือ “ชนะ”

นายเบนจามิน เนทันยาฮู นายกรัฐมนตรีอิสราเอล

การสู้รบกันในดินแดนปาเลสไตน์ระหว่างชนชาติอิสราเอลผู้ยึดครอง กับชนชาติปาเลสไตน์ผู้ถูกกดขี่ มีลักษณะเป็นสงครามอสมมาตร (asymmetric warfare) ระหว่างฝ่ายที่อ่อนแอกว่าต่อสู้กับฝ่ายที่เข้มแข็งกว่าอย่างมาก   โดยชาวปาเลสไตน์ ต่อสู้กับยิวไซออนิสต์ในลักษณะของสงครามการก่อความไม่สงบ (insurgencies warfare) ลักษณะเดียวกับการต่อสู้ในพื้นที่ต่าง ๆ ทั่วโลก โดยใช้วิธีการรบแบบกองโจร (guerrilla warfare) "เอ็งมาข้ามุด เอ็งหยุดข้าแหย่ เอ็งแย่ข้าตี เอ็งหนีข้าตาม" ที่มีลักษณะเป็นสงครามยืดเยื้อ แย่งชิงและชี้ขาดกันด้วยมวลชน

จุดมุ่งหมายของ "อสมมาตรวิธี" คือการใช้วิธีการรบแบบกองโจร ทำลายหลักดำรงความมุ่งหมาย (หลักการสงครามประการที่ 1 ตามหลักนิยม หลักการสงคราม 10 ประการของกองทัพบกไทย) ทำให้ฝ่ายข้าศึก ในที่นี้คือ รัฐบาลไซออนิสต์ของอิสราเอล ท้อแท้หมดกำลังใจ ที่จะรุกรบต่อไป

นายเบนยามิน เนทันยาฮู นายกรัฐมนตรีอิสราเอล ประกาศชัยชนะเมื่อเร็ว ๆ นี้ ตามข่าวบอกว่า ความขัดแย้งยาวนานเจ็ดสัปดาห์ในเขตกาซาจบลงด้วย “ชัยชนะ” และกล่าวว่า “กลุ่มฮามาสถูกโจมตีอย่างหนักและยังไม่ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ”

#คำกล่าวเช่นนี้เป็นจริงหรือไม่เรามาพิจารณากัน

นายเฮนรี่ คิซซิงเจอร์ อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศสหรัฐฯ ในรัฐบาลริชาร์ด นิกสัน (ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ ประจำปี 1973) ได้กล่าวไว้ว่า "สำหรับฝ่ายรัฐบาลนั้น ถ้าไม่สามารถเอาชนะข้าศึกได้ก็คือแพ้ แต่สำหรับฝ่ายกองโจรแล้ว เพียงแต่พวกเขาดำรงตนเองให้อยู่ได้ก็เท่ากับชนะ"

จุดมุ่งหมายการก่อเหตุความไม่สงบของกองโจรฮามาส แห่งปาเลสไตน์ก็เพื่อสภาวะดังกล่าวเช่นเดียวกัน สถานการณ์ในดินแดนปาเลสไตน์ที่กองทัพอิสราเอลไม่อาจทำอะไรได้มากไปกว่าฆ่าชาวปาเลสไตน์ด้วยความเข้มแข็งทางการทหารและเทคโนโลยีที่เหนือกว่าไปแล้วหลายพันคน อยู่ในขั้น "ยัน" กันทางยุทธศาสตร์ ไม่มีแพ้ ไม่มีชนะ แต่กองโจรฮามาสของปาเลสไตน์ยังคงดำรงอยู่ได้ท่ามกลางมวลชนชาวปาเลสไตน์ อาจกล่าวได้ว่า กองโจรฮามาส "ชนะ" กองทัพอิสราเอลในทางยุทธศาสตร์ตามความหมายข้างต้นนั่นเอง

ผลการเจรจาตามข้อตกลงหยุดยิง จะมีการยกเลิกการปิดล้อมทางเศรษฐกิจแก่ฮามาสทีละขั้น โดยเริ่มจากขยายน่านน้ำออกไปอีก 6 ไมล์ทะเล เปิดด่านพรมแดน และเริ่มเจรจาเพื่อสร้างท่าเรือและสนามบินภายหลังลงนามในข้อตกลงแล้ว 1 เดือน

ไม่ต่างอะไรจาก "สงครามเวียดนาม" ที่หลักดำรงความมุ่งหมายทางการทหารของสหรัฐฯ ถูกทำลายโดยพลังมวลชนอเมริกันชนที่เดินขบวนประท้วงอยู่ในมาตุภูมิซึ่งอยู่กันคนละซีกโลกของสนามรบ ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างขนานใหญ่ต่อนโยบายทางการเมืองและการทหาร หลักดำรงความมุ่งหมายของกองทัพสหรัฐฯ พ่ายแพ้นโยบายทางการเมืองในประเทศ ทำให้สหรัฐฯ แพ้สงครามพ่ายทางยุทธศาสตร์ในเวียดนาม

คราวนี้มองออกหรือยังครับว่าใคร “แพ้” หรือ “ชนะ”

อย่างไรก็ตาม  สงครามยังไม่จบหรอกครับ

ปราบเท่าไหร่ก็ไม่หมด!!!

Post by สถานีตำรวจภูธรจะกว๊ะ จังหวัดยะลา.

รับฟังบรรยายจากครูภูมิปัญญาท้องถิ่น

Post by สถานีตำรวจภูธรจะกว๊ะ จังหวัดยะลา.

เปิดข้อตกลง 'ดับไฟใต้' ฟิลิปปินส์

ที่มา: VOICETV

เอ็มไอแอลเอฟลงนามสันติภาพกับรัฐบาลมะนิลาในวันพฤหัสบดี ยุติการต่อสู้เพื่อเอกราชด้วยกำลังอาวุธ ยอมรับข้อตกลงปกครองตนเอง พร้อมกับมีสิทธิ์มีส่วนในทรัพยากรท้องถิ่น

รัฐบาลของประธานาธิบดีเบนิกโน อาคีโน กับแนวร่วมปลดปล่อยอิสลามโมโร (เอ็มไอแอลเอฟ) ลงนามข้อตกลงสันติภาพกันในวันพฤหัสบดี ปิดฉากการต่อสู้ด้วยอาวุธในภาคใต้ของฟิลิปปินส์

เอ็มไอแอลเอฟมีนักรบประมาณ 10,000 คน นับเป็นกบฏมุสลิมกลุ่มใหญ่ที่สุดในประเทศ กลุ่มติดอาวุธนี้ต่อสู้เพื่อเอกราชของชนกลุ่มน้อยมุสลิมมานาน 4 ทศวรรษ

กลุ่มนี้แยกตัวมาจากแนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติโมโร (เอ็มเอ็นแอลเอฟ) เพราะความขัดแย้งภายใน เอ็มเอ็นแอลเอฟได้ตกลงยอมรับการปกครองตนเองไปแล้วก่อนหน้านี้

ข้อตกลงสันติภาพฉบับนี้ มีชื่อว่า "ข้อตกลงฉบับสมบูรณ์ว่าด้วยชนชาติบังซาโมโร" (Comprehensive Agreement on the Bangsamoro)

บังซาโมโรเป็นชนพื้นเมืองดั้งเดิมในภาคใต้ของฟิลิปปินส์ตั้งแต่ยุคที่พวกสเปนเข้าพิชิตและยึดครองหมู่เกาะแถบนั้นเป็นอาณานิคม บังซาแปลว่าประชาชาติ โมโรมีรากมาจากคำว่า "พวกมัวร์" ซึ่งเจ้าอาณานิคมสเปนใช้เรียกชาวมุสลิม

@  นักรบเอ็มไอแอลเอฟหลายพันคน รวมตัวแสดงการสนับสนุนการทำข้อตกลงสันติภาพ ที่ค่ายของกบฏมุสลิมกลุ่มนี้ บนเกาะมินดาเนาทางภาคใต้ของฟิลิปปินส์ เมื่อ 27 มีนาคม 2557

ข้อตกลงดังกล่าว มีสาระสำคัญ คือ

ปกครองตนเอง: เอ็มไอแอลเอฟเลิกแยกดินแดนหมู่เกาะมินดาเนา ในปี 2559 จะมีการจัดตั้งเขตปกครองตนเองบังซาโมโร มีการเลือกตั้งสมาชิกสภา เขตปกครองนี้จะตั้งขึ้นแทนเขตเดิมที่เคยตกลงกับกลุ่มเอ็มเอ็นแอลเอฟ (MNLF-Moro National Liberation Front) เมื่อทศวรรษ 1990 แต่ไม่สามารถเป็นจริงได้

ปลดอาวุธ: เอ็มไอแอลเอฟ (MILF-Moro Islamic Liberation Front) จะทยอยยุบเลิกพลพรรคนักรบ และปลดอาวุธ และจะมีการจัดตั้งตำรวจท้องถิ่นขึ้นรับหน้าที่แทนตำรวจและทหารของฟิลิปปินส์

อำนาจรัฐบาลกลาง: รัฐบาลฟิลิปปินส์จะยังคงมีอำนาจบริหารในด้านกลาโหม นโยบายต่างประเทศ สกุลเงิน และงานทะเบียนต่างๆ

ภาษี/รายได้: รัฐบาลปกครองตนเองจะได้รับส่วนแบ่ง 75% ของภาษีท้องถิ่น ค่าธรรมเนียม และเงินจัดเก็บทุกประเภท และสัดส่วน 75% จากค่าภาคหลวงแร่โลหะกับภาษีด้านการประมงในรัศมี 12 ไมล์ทะเลจากชายฝั่ง

กฎหมายอิสลาม: มินดาเนาจะไม่เป็นรัฐอิสลาม หากแต่ปกครองแบบโลกวิสัย ศาสนบัญญัติอิสลามหรือชารีอะฮ์จะใช้กับชาวมุสลิมเท่านั้น และใช้กับคดีแพ่ง ไม่ใช่คดีอาญา ผู้อยู่อาศัยทุกคนมีหลักประกันสิทธิพื้นฐานในชีวิต การสัญจร ความเป็นส่วนตัว และมีเสรีภาพในการพูดและการนับถือศาสนา

เขตแดน: เขตปกครองตนเองครอบคลุม 5 จังหวัด กับอีกสองเมือง หกอำเภอ และ 39 หมู่บ้าน กินพื้นที่ราว 10% ของพื้นที่บกทั้งหมดของฟิลิปปินส์

ธรรมนูญ: อาคีโนจะเสนอให้รัฐสภาผ่าน "ธรรมนูญการปกครองบังซาโมโร" สำหรับเขตปกครองตนเองดังกล่าวภายในสิ้นปีนี้

ประชามติ: ประชาชนในพื้นที่เขตปกครองตนเองจะต้องออกเสียงลงประชามติรับรองธรรมนูญฉบับนี้ในปี 2558

ถ่ายโอนอำนาจ: หลังจากธรรมนูญผ่านรัฐสภาและผ่านประชามติของคนในพื้นที่ หน่วยปกครองที่เรียกว่า "องค์การถ่ายโอนอำนาจบังซาโมโร"  จะบริหารพื้นที่ไปจนกว่าจะมีสภาท้องถิ่นจากการเลือกตั้ง องค์การนี้มีสมาชิก 15 คน แต่งตั้งโดยอาคีโน แต่เอ็มไอแอลเอฟจะนั่งเก้าอี้ประธานและครองเสียงข้างมาก

การเลือกตั้ง: สภาท้องถิ่น ซึ่งคาดว่าจะมี 50 ที่นั่ง จะได้รับการเลือกตั้งพร้อมกันกับการเลือกตั้งระดับชาติในเดือนพฤษภาคม 2559.

Source : AFP

กายพร้อม ใจพร้อม

Post by สถานีตำรวจภูธรจะกว๊ะ จังหวัดยะลา.

ปิดถนนประท้วง !!

เหตุการณ์ที่ อ.ธารโต จ.ยะลา เมื่อปี 2550

ช่วงนี้มีข่าวการปิดถนนกันบ่อยครั้ง เป็นเรื่องเก่า ยุทธวิธีเก่า ๆ แต่เอามาฮิตกันใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  ความเคลื่อนไหวของม็อบประชาธิปัตย์ในกรุุงเทพฯ ความเหมือนและแตกต่างจากยุทธวิธีของแนวร่วมผู้ก่อเหตุรุนแรงใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟังครับ

เมื่อประมาณปี 2549-2550 ขณะที่ผมยังรับราชการอยู่ที่กองกำกับการสืบสวนสอบสวน ตำรวจภูธรจังหวัดยะลา  แนวความคิดในการต่อสู้ทางยุทธวิธี สมาชิกแนวร่วมกลุ่มก่อเหตุรุนแรงในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้มีการใช้การปิดถนนเส้นทางสายหลักระหว่างตัวจังหวัดกับอำเภอต่าง ๆ เพื่อประท้วง ตอบโต้ การปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่รัฐอยู่บ่อยครั้ง โดยเฉพาะในเขตงานพื้นที่ อ.บันนังสตา และ อ.ธารโต ของ จังหวัดยะลา

การปิดถนนดังกล่าว มีการใช้เครื่องกีดขวางต่าง ๆ เช่นท่อนไม้ขนาดใหญ่ การตัดต้้นไม้ขวางถนน  และมีการตั้งเต็นท์ประกอบเลี้ยงบนถนนปิดเส้นทางการจราจร โดยใช้เด็กและสตรีเป็นทัพหน้า ส่วนกลุ่มชายฉกรรจ์จะอยู่หลังฉาก ปล่อยให้เด็กและสตรีอยู่เผชิญหน้ากับเจ้าหน้าที่ ในระยะแรกของปิดถนนประท้วง การปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่เป็นไปอย่างยากลำบาก ตำรวจ ทหารและฝ่ายปกครองไม่กล้าใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดกับกลุ่มผู้ชุมนุม (เพราะมีแต่เด็กและสตรี)  มีผลทำให้การชุมนุมยืดเยื้อกินเวลาหลายวัน สร้างความเดือดร้อนให้กับประชาชนทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นบรรดาพ่อค้า ผู้ประกอบวิชาชีพต่าง ๆ ที่ต้องใช้เส้นทางในการสัญจร ข้าราชการที่ต้องเดินทางไปกลับในตัวเมือง เกษตรกรที่จะนำผลผลิตไปขายต่างท้องที่  และแม้แต่กระทั่งประชาชนธรรมดาในพื้นที่ซึ่งเป็นแนวร่วมของกลุ่มผู้ก่อเหตุรุนแรงเอง ก็ได้รับผลกระทบนี้ด้วยเช่นกัน

หลังจากแนวร่วมกลุ่มก่อเหตุรุนแรงใช้ยุทธวิธีในการต่อสู้กับอำนาจรัฐด้วยการปิดถนนประท้วงอยู่สักระยะหนึ่ง ความเดือดร้อนเริ่มลุกลามบานปลายขยายตัวไปทั่ว คนเจ็บจะไปโรงพยาบาลก็ไม่ได้  แม่บ้านจะไปซื้อกับข้าวที่ตลาดก็ไม่ได้  เด็ก ๆ ในหมู่บ้านจะไปโรงเรียนก็ไม่ได้ จะขับรถไปรับไม้ยางพาราในท้องที่ข้างเคียงก็ไม่ได้ ภัยคุกคามทุกอย่างเข้าตัวหมด  แนวร่วมกลุ่มก่อเหตุรุนแรงเองก็ได้รับผลกระทบในการปิดถนนนี้อย่างถ้วนหน้าด้วยเช่นกัน จนเกิดความขัดแย้งภายใน  ในที่สุดการปิดถนนประท้วงที่ได้ผลดีในตอนแรกกลับทำให้เกิดผลลัพธ์ด้านลบทั้งภาพลักษณ์และผลกระทบแก่ขบวนการเอง จนแกนนำแนวร่วมขบวนการต้องเลิกยุทธวิธีนี้ไปในที่สุด

หลังจากช่วงประมาณปี 2550 เป็นต้นมาจนกระทั่งปัจจุบัน ผมไม่เคยได้ยินข่าวคราวเกี่ยวกับการใช้ยุทธวิธีปิดถนนประท้วงเพื่อต่อสู้กับอำนาจรัฐในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้อีกเลย...

ประวัติศาสตร์จะหมุนซ้ำรอยเดิม แต่ไม่ติดอ่าง….